Grupa II/C (Nickel–Strunz / Strunz 2025) – „Metaliczne siarczki o stosunku M:S = 1:1 (i podobnym)” obejmuje głównie proste (binarnie lub prawie binarnie) związki metali z siarką, a także ich bliskie analogi z Se i Te oraz – w tej samej logice stechiometrycznej – wybrane arsenki/antymonki/bizmutynki. W ujęciu Strunz-Mindat 2025 dział 2.C dzieli się na poddziały:
- 2.CA (z Cu),
- 2.CB (z Zn, Fe, Cu, Ag, itd.),
- 2.CC (z Ni, Fe, Co, PGE, itd.)
- 2.CD (z Sn, Pb, Hg, itd.).
Minerały te są zazwyczaj nieprzezroczyste, mają metaliczny połysk, wysoką gęstość i dobrą przewodność. Ich prosta stechiometria (≈1:1) przekłada się na dość regularne struktury i szeroką obecność w układach magmowych i hydrotermalnych.
Przykłady reprezentatywne: w 2.CA klasyczny kowelin (CuS) oraz pokrewne miedzionośne siarczki/selenki (np. yarrowit, Cu₉S₈). W 2.CB pojawiają się m.in. hawleyit (CdS) i bardziej złożone, ale „~1:1” układy typu germanit/kolusyt. Poddział 2.CC obejmuje żelazowo-niklowe systemy z troilitem (FeS) i pirrotynem (Fe₁₋ₓS) oraz antmonid/arsenidowe analogi Ni/Co (np. breithauptyt, NiSb). W 2.CD znajdziesz klasyczne rudy metali ciężkich: galenę (PbS), cynober (HgS), a także alabandyn (MnS), clausthalit (PbSe), altait (PbTe), oldhamit (CaS) czy keilit ((Fe,Mg)S).